MUZELERI

CAHİT SITKI TARANCI(1910-1956): Şair. Ilkokulu Diyarbakir'da okudu. Daha sonra Saint Joseph ve Galatasaray Liselerinde öğrenim gördü. Öğrenimine Mülkiye Mektebi ve Paris Siyasal Bilgiler Fakültesinde devam etti. 1940’da II. Dünya Savasi nedeniyle yurda döndü ve asker oldu.Anadolu Ajansi ve Çalişma Bakanlığı’nda çevirmen olarak çalıştı. Tedavi için gittigi Viyana’da öldü.

Taranci’nin ilk şiirleri 1930’larda Muhit ve Servet-i Fünun dergilerinde yayınlandı.Ilk yıllarda, A. Hamdi Tanpinar ve Necip Fazıl’dan, sonraki yıllarda ise Baudlaire’den etkilendi.

Varlık, Yaradılış, İstanbul gibi dergilerde Şiirleri yayımlandı. Tarancı’nın baslıca eserleri:Ömründe Süküt, Otüzbeş Yaş, Düşten Güzel, Sonrası

Ahmet Arif(1927--1991):

Şair, orta öğretimini Diyarbakır'da tamamladı. DTFC Felsefe Bölümü'nde okudu.1950'li yıllarda gazetelerde düzeltmenlik, sayfa sekreterliği gibi çesitli görevler yapmıştır. 1968'de yayınlanan "Hasretinden Prangalar Eskittim" adli kitabı 38. baskıya ulaştı.

Ahmed Mürşidi(1689--1761) :

Alim, medrese öğreniminden sonra, Birecik'li Şeyh Ebubekir'in tarikatına girdi. Ahmediye adlı pendamesiyle ünlendi. Mürşid'in öbür eserleri: Yusuf ve Züleyha, Mevlud'i Nebi, Viladedi Hümayun Risalet penahi dir.

Ali Emiri(1857--1924):

Arastırmacı, tezkire yazarı. Ömrü kitap okumak, yazmakve toplamakla geçen Ali Emiri'nin zengin bir kütüpphanesi vardı. Vefatından sonra bu kitapları Fatih Millet Kütüphanesine konulmuştur. Tezkirei Suara'yi Amid, Osmanlı Vilayet-i Şarkiyesi, Osmanlı Şehirleri, Diyarbekir'li Bazı Zevatin Terceme-i Halleri gibi eserleri bulunan Emiri, 32 sayı yayınlanan Osmanlı Tarih ve Edebiyatı dergisini ve 6 sayılık Amid-i Sevde dergisini çıkardı.

Ziya gökalp(1876-1924):
Yazar, Abdulhamid'e karşı gizli örgüt çalışmalarına katıldığından dolayı hapsedildi ve sürüldü.Sürgün yeri olan Diyarbakir'da Ittihat ve Terakki Partisini örgütlemeye çalıştı,gazete çıkardı.1923'de Diyarbakir Milletvekiliseçildi.1924 Ekim'inde Istanbul'da öldü. Kitaplarıdan bazıları :Türkçülügün Esasları,Saki İbrahim DestanI,Altın ışık.

Celal Güzelses (1900-1959):
Folklorcu. Diyarbakir yöresi folkloru üstüne arastırmalar yaptı. 1943'de Diyarbakir Halk Musiki Cemiyeti'ni kurdu. Döneminin en ünlü ses sanatçıları arasında yer aldı.

Faik Ali Ozansoy (1875-1950):
Şair. 1901'de Mülkiye Mektebi'ni bitirerek ,kaymakamlık,mutasarriflik ve çesitli memurluklarda bulundu. Daha sonra mülkiyede Fransızca öğretmenliği yaptı. Öğretim yıllarında "Kehkeşana Karşı" şiiriyle Servet'i Fünu anlayışıyla,özellikle Abdülhak Hamid ve Tevfik Fikret'in etkisiyle şiirler yazdı.1908 sonrasinda daha bağımsız şiire yöneldi. Son şiirleri 1927'lerde Güneş derğisinde yayınlandı.

Süleyman Nazif (1869-1927):
Şair,yazar. Gördügü özel öğrenimle Farsça,Arapça ve Fransizca öğrendi. Diyarbakir Vilayet Matbaası Müdürlügü ve Diyarbakir Gazetesininbaş yazarlığını yaptı. II. Abdulhamit yönetiminden kaçtı. Paris'e gitti ve orada Mesveret gazetesini çikardı. Yurda dönüşünde 12 yil Bursa'da zorunlu oturma cezasına çaptırıldı.

Meşrutiyet'ten sonra Basra,Kastamonu,Musul,Trabzon ve Bagdat valiliklerinde bulundu. 1915'te Istanbul'a yerleşerek Halk,Ileri,Hadisat gazetelerinde yazdi;Halk'ın baş yazarlıgını yaptı. Istanbul'un işgalini protesto amaciyla yazdığı "Kara Bir Gün" yazısı ve ayni yönde verdiği konferanslar nedeniyle Malta'ya sürüldü.1922 de yeniden Istanbul'a yerleşti. Yaşamının sonuna değin burada kaldı. Resimli Gazetede çalıştı. Süleyman Nazif'in hayatı 1894-1895'de Diyarbekir Vilayeti Salnamesi'ni hazırlamasiyla başlar.1898 de Servet'i Fünun'da şiirleri yayınlandı. Mesrutiyet Döneminde yazdığı tarih,eleştiri,anı türündeki yazılariyla başarı kazandı.